Pozycja spoczynkowa języka

Prawidłowa pozycja spoczynkowa języka to zagadnienie, któremu na zajęciach logopedycznych poświęcamy bardzo dużo uwagi. Pozycję spoczynkową nazywamy kobrą (za prof. Plutą-Wojciechowską), ponieważ język uniesiony za górne zęby styka się lekko z ich wewnętrzną powierzchnią rozpłaszczając się na przedniej części podniebienia. Przyjmuje tym samym pozycję zaniepokojonej kobry, która uniosła głowę i rozłożyła swój płaszcz.

Uzyskanie takiej pozycji nie jest łatwe, dlatego ćwiczenia zaczynamy od nauki kląskania. Trenujemy zawsze przed lustrem, aby kontrolować pracę języka. Podczas kląskania język musi dosuwać się do przednich zębów, a buzia powinna być otwarta. Kląskamy jak najwolniej, odgrywając wspinanie się na wysoką górę. Nasz cel to utrzymanie języka przyssanego do podniebienia przez przynajmniej kilka sekund.

Kiedy dzieci opanują tę umiejętność i potrafią poprawnie i bardzo wolno kląskać bez lusterka, wydłużamy czas, w którym język jest przyssany do podniebienia. Pamiętamy o kontakcie z zębami. To właśnie kobra, która pomaga utrwalić poprawną pozycję spoczynkową języka.

W listopadzie w przedszkolu zaczęliśmy realizować WYZWANIE. W salach zawisły obrazki przypominające, że przez cały czas pobytu w łazience języki muszą być przyssane. Szło nam bardzo dobrze. Dzieci pamiętały o ćwiczeniu.

Byłoby wspaniale, gdyby udało nam się kontynuować pracę. Spróbujmy w tym tygodniu utrzymywać kobrę za każdym razem, kiedy jesteśmy w kuchni! Zróbmy rysunek kobry albo przyssanego języka, który będzie nam o tym przypominał i powieśmy w widocznym miejscu w domu. Mam nadzieję, że nam się uda.

Jeśli ktoś będzie chciał przysłać na adres logopeda.pptanowo@onet.pl zdjęcie swojej pomocy logopedycznej, będzie mi bardzo miło.

Pozdrawiam i życzę sukcesów!

Wasza Logopedka